معلولين در هر جامعه وجود دارند و جزيي از آن جامعهاند. آنان فرزندان، خواهران، برادران و پدر و مادر افراد جامعهاند كه دچار نقص جسماني يا ذهني شدهاند. نگهداري و مواظبت از افراد معلول، وظيفه جامعه است اما وظيفهاي بس مشكل كه گاهي از عهده فرد عادي خارج است. كار كردن و امرار معاش معلولين نيز از مشكلات آنان و جامعه است ولي در هر كشور تدابيري براي اين امر انديشيده شده است. اين تدابير ممكن است در برخي موارد زاييده انديشه فردي می باشد و گاه بر اثر تجربه، و زماني نتيجه انديشه و تجربه تؤام با روشهاي علمي و سنجيده. نخستين گام در اين راه به دست آوردن آمار و اطلاعات درباره تعداد معلولين و نوع معلوليت آنان است. از نظر نوع معلوليت، برخي معلوليتها جسمي و پارهاي ذهني و دماغي است. همچنين معلوليت ممكن است مادرزادي، ناشي از بيماري، حادثه، سانحه و يا جنگ باشد. ميزان و درجه آن نيز متفاوت است. و گاه، هرچند تشخيص آن براي افراد جامعه ممكن نيست، رفع آن آسان است. سنگيني خفيف گوش كه ناشنوايي سبك است يا ديد ضعيف كه كم بينايي است و عيوب و نقصهايي در اندامهاي بدن ممكن است با وسايلي چون سمعك، عينك و نظاير آن برطرف شود. در انواع مشاغل نيز وضع متفاوت است. در برخي حرفهها چون نقاشي قدرت تشخيص رنگها مهم است و كار خياطي نيز نياز به ديد خوب دارد ولي در معلمي بيان مطلب و ذهنيت خوب شرط اصلي كار است. بهطوركلي نيز ميتوان تصور كرد كه از هر فرد ممكن است در جايي و به طريقي استفاده شود. براي استفاده از معلولين نياز به پايگاه و جايگاهي و نيز نوعي آموزش وجود دارد. طبقهبندي آنان و راهنمايي حرفهاي و انجام خدمت ويژه از جمله كارهايي است كه ميتوان براي معلولان انجام داد. فرصتهاي استخدامي كه در اختيار معلولان قرار ميگيرد اندك است و در اغلب كشورها قوانيني مبني بر الزام كارفرمايان جهت استفاده از معلولين وضع شده است. انسان معلول تمام نيازها و اميدهاي يك فرد عادي را دارد و ميخواهد كاركند و مايحتاج زندگيش را برآورده سازد. معلول به شدت خواهان استقلال است و هيچگاه دوست ندارد ديگران با او رفتاري ترحمآميز داشته باشند قانون اساسي كه درواقع قرارداد اجتماعي بين حكومت و شهروندان ايراني است (شهروند به هر فردي كه در جامعه از نيازها و امكانات بهرهمند ميشود و همچنين به علت زندگي در اين فضا از حق و حقوقي برخوردار ميشود ميگويند) براي كار و شغل اهميت خاصي قائل است. شغل عبارت است از تعهدي كه انسان در مقابل مؤسسهاي براي انجام تكاليف درازمدت قبول ميكند و از طريق آن امرار معاش مينمايد. هر انساني چه به لحاظ مادي و چه به لحاظ معنوي نيازمند است كه شغل داشته باشد. اهميت توجه به اشتغال از بعد اقتصادي و اجتماعي در معلولين از افراد عادي جامعه بيشتر است زيرا به تجربه ثابت شده است كه اثرات سوء بيكاري در بين معلولين در مقايسه با افراد غير معلول، سريعتر آنان را به مخاطرات ناشي از بيكاري مواجه مي سازد، از طرفي محدوديتهاي شغلي كه با توجه به معلوليت آنان وجود دارد شانس انتخاب ديگر مشاغل را كاهش داده و در صورت بيكاري آنان را به افرادي مصرف كننده و هزينهزا تبديل ميكند.موضوعات مرتبط: معلول و معلولیت
آموزشی خراشادی زاده جعفر ...
ما را در سایت آموزشی خراشادی زاده جعفر دنبال می کنید
برچسب : معلولان, نویسنده : jafarkhorashadia بازدید : 161 تاريخ : يکشنبه 12 آذر 1396 ساعت: 15:13