اسفند ماه 97

از راه، فراز آمده با هلهله اسفند

وقت است که از نو بسرایم غزلی چند

اسفند فراز آمده تا مشعلی از شعر

در سینه ي افسرده ام از نو بفروزد

ماه فروردین من از راه با تمکین رسید

سال را تحویل دادم، ماه فروردین رسید

شاد بودم موسم اسفند را، شاد و زلال

ماه فروردین ولی هم شاد و هم غمگین رسید…‎“

*****----******

تا کی ورق ورق کنم این سررسید را؟
چون کودکی رسیدن سال جدید را

با دست زیر چانه تو را آه می‌کشم
چون غنچه‌ای که آخر اسفند عید را

علیرضا بدیع
****-------*****----

صبح است و غزلخوان تواَم، عشق دل انگیز
شوریده دیدار تواَم، مست و لب آویز

در یک شب اسفند بهاری، به تو نازم 
ای عشق کجایی، تو کجایی، به لبم خیز

صمد قاسملو

****--------*******

ای همه همسایگان! زمزمه خوانی کنید
می‌رسد اسفند ماه، خانه تکانی کنید

ماه بلوغ زمین، ماه بلاغت رسید
مزرعه‌داران عشق! دانه فشانی کنید

❆❆❆

ماه اسفند شد و ماه شکوفایی من
باز کن پنجره را چشم تماشایی من!

❆❆❆

اسفند شد و ماه به خود آمدن من
جان است در این ماه جنون جذبه تن من

...برگشت طبیعت به وطن از سفری سرد
آه ای وطن من! وطن من! وطن من!

❆❆❆

❆❆❆

موسم سیر و سیاحت موسم اسفند بود
موسم پیک و پیام و پرسه و پیوند بود

خلسه پشت خلسه می‌آمد سراغ خلوتم
روح من آسوده از فکر زن و فرزند بود

❆❆❆

❆❆❆

اسفند من! امسال هم سر حال باشی
امسال هم از جلوه مالامال باشی

... اسفند من امسال هم امیدوارم
تا هم تماشا باشی و هم فال باشی

❆❆❆

اسفند من! باران بگو جر جر ببارد
بر پشت بام خانه‌ هاجر ببارد

آتش به خشک و تر زدیم و زندگی سوخت
کاری بکن باران به خشک و تر ببارد

در کوچه‌های خالی از بازی برقصد
بر خانه‌های بی‌در و پیکر ببارد

اسفند من! تو آخرین ماهی، الهی!
باران تو، بر اول و آخر ببارد

❆❆❆